Een week of twee terug ben ik samen met mijn moeder een dagje naar Utrecht gegaan, echt een stad naar mijn hart, die oude grachten, leuke winkelstraten en de leuke bruine cafeetjes waar je ook heerlijk kan eten...
Zelf ben ik niet van het koken, Marco kan heerlijk koken en door mijn werk ben ik laat thuis dus laat ik dat graag aan hem over... Maar mijn moeder, die wel van koken houdt, wilde toch wel graag dat leuke kookwinkeltje in... dus, samen- uit- samen- thuis, ik met haar mee naar binnen... (mam gaat ook altijd met mij mee de, voor- haar- niet- zo- intresante, winkels in, dus...) Ik snap al die mannen gerust wel hoor, als ze met vrouw-lief mee gaan te winkelen, en ze moeten weer zo'n on-intresante winkel in, dat heb ik een beetje met zo'n winkel!!! Maar het bleek mijn geluksdag!!!
Daar stond hij... nee, niet die mooie man... daar ben ik al mee getrouwd... Daar stond de espresso-machine van Kitchen Aid, waar we al zo lang bij staan te kwijlen... en ook nog voor maar een fractie van de orginele prijs...
Inpakken, afrekenen en meenemen was mijn motto... Vraagt de verkoopster, na het afrekenen, waar ik mijn auto heb staan... Eh, ik ben een beetje met de trein... het apparaat weegt nl. maar een kilo of tien!!!
Vraag me niet hoe ik thuis ben gekomen... ik heb zo'n oude wijven boodschappenkarretje gekocht en het is me, met moeite gelukt!!! Hij staat op het aanrecht, en we zijn zo blij!!!
We maken onze eigen cappucino, in de mooie Cappucino glazen, die ik voor Sinterklaas heb gekregen... we schuimen onze eigen melk op...
We maken onze eigen cappucino, in de mooie Cappucino glazen, die ik voor Sinterklaas heb gekregen... we schuimen onze eigen melk op...